Over de verzorging van het paard

Terwijl je paard geniet van het gevoel van de borstels, heb je de mogelijkheid om meer te doen dan alleen vuil en losse haren schoonmaken. Verzorging geeft je ook informatie over de gezondheid van je paard, en als het dagelijks wordt gedaan, kan het je helpen mogelijke gezondheidsproblemen vroegtijdig op te sporen. Maak jezelf vertrouwd met de normale vitale functies, zintuiglijke reacties en fysieke kenmerken van jouw paard, zodat je kunt detecteren wanneer er iets niet helemaal klopt.

“Idealiter zou het verzorgingsgebied goed bekeken moeten worden om de beste verzorging te bieden”, zegt Julie Wilson, DVM, Dipl. ACVIM, van Turner Wilson Equine Consulting LLC, in Stillwater, Minnesota. “De delen (van het paard) die het meest waarschijnlijk over het hoofd worden gezien, zijn de delen die je misschien niet elke keer verzorgt vanwege tijdgebrek, het gedrag van het paard of een ‘onhandige’ locatie. ” Het helpt dus om een ​​standaardpatroon te bedenken welke je bij elke verzorgingsbeurt volgt, of je nu van voren naar achteren of van onder naar boven werkt. Als je je aan een routine houdt, is de kans kleiner dat je een belangrijk gebied over het hoofd ziet.

De hoeven

Als je van onder naar boven verzorgt, kun je beginnen met het verzorgen van de hoeven. Deze belangrijke stap moet dagelijks gedaan worden om opgehoopte mest, puin of stenen van de hoeven te verwijderen. Maar let ook op de lichaamstaal van je paard: “Het niet optillen van de hoef betekent vaak pijn in de andere hoef – het paard wil misschien niet het volle gewicht op het andere been zetten”, zegt Wilson.

Wilson beveelt een zorgvuldige controle aan van met name de zool en straal. “De zijkanten van de straal van de voet (de groeven aan weerszijden van de straal) moet worden gecontroleerd op abnormaal vocht of geur die op rotstraal kan duiden.”

Eleanor Lenher, DVM, van Deer Creek Equine Clinic in Powhatan, Virginia, is het daarmee eens: “Rotstraal kan zo pijnlijk zijn dat een paard kreupel wordt. Elke vieze geur of zwarte afscheiding moet worden gecontroleerd en het is de moeite waard om de dierenarts te bellen om er zeker van te zijn dat het niet te ernstig is.

“Een ander gebied om in de gaten te houden is de witte lijn (waar de hoefwand de zool raakt), die vatbaar kan zijn voor kneuzingen, vooral als de hoeven van je paard te laat zijn met een behandeling van de hoefsmid”, vervolgt ze. “Onregelmatigheden van de witte lijn kunnen leiden tot witte lijnziekte of kunnen wijzen op een aanval van hoefbevangenheid.” Naast het doen van de dagelijkse observaties, moet je bij elke bekapbeurt en het beslaan een doorlopend gesprek met de hoefsmid houden, zodat je bekend bent met mogelijke problemen en een probleem snel kunt herkennen.

Terwijl je de hoeven van het beslagen paard onderzoekt, moet je controleren of de hoefijzers goed zijn uitgelijnd en niet verdraaid zijn, en controleer of alle hoefijzernagels aanwezig en strak zijn. Draai loszittende onderdelen vast door de spijker aan de onderkant van de hoef vast te houden en vervolgens op de klinknagel te hameren waar deze uitsteekt aan de buitenkant van de hoefwand. Of bel de hoefsmid om ze te vervangen. Als je merkt dat je paard op een spijker is gestapt of er iets in de hoef zit, bel dan onmiddellijk je dierenarts om te evalueren en eventueel röntgenfoto’s te maken voordat je het object verwijdert, zegt Lehner. “Zelfs als je paard nog niet kreupel of pijnlijk aan de voet lijkt, helpt dit om te bepalen welke structuren zijn gepenetreerd, zodat de beste manier van handelen wordt genomen om herstel te bereiken”, legt ze uit.

De benen

Het behandelen van de hoeven van je paard is ook een goede gelegenheid om de benen te controleren. “Elke weerstand tegen routinematig hoeven uitkrabben zou moeten leiden tot een zorgvuldige controle van zwelling van de gewrichtsgebieden en pezen en ligamenten langs het onderbeen”, zegt Wilson.

Lenher merkt op dat het oppakken van de voeten je ook in staat stelt om het bewegingsbereik van de beengewrichten te controleren. “Buig voorzichtig alle onderste gewrichten van je paard om het normale bewegingsbereik te voelen”, adviseert ze. “Als je vooraf weet wat normaal is voor je paard, kun je vroegtijdig problemen opsporen.” Pijn en ongewone weerstand tegen flexie kunnen wijzen op een probleem dat moet worden aangepakt.

“Echter,” vervolgt ze, “sommige paarden hebben een beperkt bewegingsbereik, vooral in de kogels – dit kan al dan niet hun atletisch vermogen of werk beïnvloeden.” Gewrichten aan de achterbenen, zoals de hakken, zijn moeilijker te beoordelen, maar Lenher merkt op: “Als het paard normaal gesproken het niet erg vindt en hij begint weerstand te bieden, neem dan contact op met de dierenarts om te controleren op een probleem.”

Een evaluatie van de ledematen tijdens het verzorgen is ook belangrijk. “Laat handen en vingers langs de benen van je paard lopen om te kijken naar knobbels, wonden, korsten, gevoeligheid en alles wat je zou kunnen voelen in plaats van zien”, zegt Lenher. “Kijk ook naar zichtbare zwellingen of bultjes. Vroegtijdige detectie van wonden, blessures, verrekkingen of verstuikingen kan het verschil maken tussen een korte lay-up en een blessure die de loopbaan beëindigt.” Als je een wond ontdekt, maak deze dan goed schoon (bijvoorbeeld door te spoelen met zoutoplossing) en probeer de diepte te bepalen. Breng vervolgens indien nodig antibiotische zalf en verband aan. Als je vragen hebt over de ernst ervan, bel dan de dierenarts.

Na een rigoureuze training: “Let op de reactie van je paard op schrapen na de training”, dringt Wilson aan. “Zoek naar nieuwe zwellingen of spiertrillingen.” Probeer ook spierpijn te identificeren tijdens het verzorgen – controleer de grote spiergroepen van de schouders, borst, rug en achterhand.

“Elke keer dat een paard intensiever of langer wordt bereden dan normaal of na een wedstrijd of evenement, controleer dan op overgevoeligheid in een bepaald gebied”, zegt Lenher. “Hoewel ik een eigenaar niet aanbeveel om pijnlijke spieren te masseren of te kneden (zonder training in massagetherapie), benadruk ik wel het belang van het identificeren van zwellingen of overgevoeligheid.” Houd gevoelige gebieden in de gaten om te controleren op verbetering en bel de dierenarts als de pijn langzaam verdwijnt.

Het zadel

Let bij het verzorgen rond het zadel en de singel op tekenen van zadeldruk of beknelling. “Drie belangrijke tekenen van nieuwe problemen zijn lokale pijn, haaruitval en / of zwelling”, zegt Wilson. “Chronische problemen kunnen leiden tot een verdikte huid of fibreuze knobbeltjes.” Chronische druk op punten van het lichaam verwondt huidcellen; witte haren die groeien op een donkerharig paard of donkere haren op een lichtharig paard zijn hiervan het bewijs.

“Gebruik lichte vingerdruk langs de rug en lendenen om te controleren op gevoeligheid”, stelt Lenher voor. “Let ook op eventuele zwellingen, geschuurde of ruwe plekken onder het zadelgebied of de singel.” Als het paard abnormale gevoeligheid of zwelling vertoont, maak dan een afspraak met iemand om de zadelpasvorm te controleren en in de tussentijd de zwelling te minimaliseren door het geblesseerde gebied koud te spuiten. Breng antibiotische zalf aan om schaafwonden te tackelen.

Sommige paarden vertonen gedragskenmerken terwijl ze worden verzorgd, wat erop kan wijzen dat er een probleem is. “Vreemd gedrag kan pijn aangeven”, zegt Wilson. “Meer subtiele problemen in het zadel- en singelgebied kunnen alleen een gedragsverandering uitlokken wanneer de eigenaar het zadel opdoet of wanneer de  singel aangetrokken wordt.” Ze stelt ook voor dat eigenaren de hengstigheid van hun merrie volgen om te bepalen of veranderd gedrag mogelijk verband houdt met deze hengstigheid.

“Gevoeligheid rond de omtrek wordt in verband gebracht met maagzweren”, voegt Lenher eraan toe. Ken daarom de normale reacties van jouw paard op verzorging, zodat je je bewust bent van nieuw gedrag dat lichamelijke problemen zoals zweren kan betekenen. Aan de andere kant, als je je er goed van bewust bent dat je paard kriebelt in de flanken, zou zijn reactie op de verzorging daar geen aanleiding moeten zijn om je dierenarts te bellen. Je moet langzaam en voorzichtig rond zijn bekende gevoelige plekken kammen, zegt Lenher.

Let er bij het verzorgen van je paard door de seizoenen op hoe goed hij zijn vacht verliest, vooral in de lente. Een paard dat niet goed verhaart of waarvan het verharen vertraagd is, kan een reden tot zorg zijn. “Als het paard van middelbare leeftijd of ouder is, is het belangrijk om een ​​stofwisselingsziekte zoals het syndroom van Cushing uit te sluiten”, merkt Wilson op. “Inwendige parasieten komen vaker voor bij verwaarloosde of jonge paarden. Andere ziekten beïnvloeden echter haaruitval door de voeding te beïnvloeden.” Raadpleeg de dierenarts over afwijkingen in de vacht.

Minder zichtbare gebieden

In gebieden die niet direct zichtbaar zijn, loont het om een ​​zorgvuldig onderzoek uit te voeren. “Gebruik je handen om onder de singel, buik en lies te controleren op kleine wondjes, insectenbeten of overgevoeligheidsreacties, teken, zwelling of andere problemen”, dringt Lenher aan. “Ruik daarna aan je handen om te controleren op slechte geuren (die kunnen worden geassocieerd met een vuile schede of uier, of met een geïnfecteerde wond).” Voel ook voorzichtig – en veilig – tussen de achterhand en de binnenste lies, want dit zijn veel voorkomende plaatsen om teken te vinden.

Zichtbare tekenen van problemen

Let tijdens het verzorgen goed op andere veelbetekenende tekenen van gezondheidsproblemen. Diarreevlekken kunnen bijvoorbeeld worden geassocieerd met inwendige parasitaire infectie of problemen met het maagdarmkanaal, zoals darmirritatie door inname van zand. Overtollig voedingsvet of sommige vormen van ondervoeding kunnen dunne ontlasting veroorzaken. En Wilson wijst erop dat zenuwen of stress ook kunnen leiden tot voorbijgaande aanvallen van diarree.

Donker materiaal dat op de achterbenen van jouw paard (ruin) is gespat, moet aangeven dat het tijd is om zijn schede schoon te maken om smegma-afzettingen (secreties en puin) te verwijderen. Een gezwollen omhulsel kan ook wijzen op een behoefte aan reiniging, net als gebroken haren aan de bovenkant van de staart-staart schuren is een veel voorkomende reactie op irritatie van de schede, maar het kan ook een teken zijn van draadwormen of een teek die vastzit in de buurt van de staart/lies.

Met betrekking tot merries zegt Lenher dat eigenaren vuilophoping rond de spenen van de merrie moeten verwijderen, moeten controleren op gezwollen spenen of uiers die kunnen wijzen op mastitis (ontsteking van de borstklieren) en moeten letten op roodheid, schilfering of haarverlies dat wijst op dermatitis (inflammatoire huidziekte ). Overmatige vaginale drainage bij een merrie kan gewoon een teken zijn dat ze hengstig is (oestrus), of het kan verband houden met baarmoederinfectie, urinepooling of urinewegproblemen. “Een veterinair onderzoek is een goede plek om de oorzaken van deze problemen op te sporen”, zegt Lenher.

“Paarden moeten overal worden gecontroleerd op melanomen, ook rond de anus en onder de staartkop”, meldt Wilson. “Evenzo, wanneer een ruin wil gaan plassen, inspecteer hem dan zorgvuldig. Kijk of niet-gepigmenteerde delen van de penis of het omhulsel rood en ontstoken lijken, mogelijk wijzend op kanker, zoals plaveiselcelcarcinoom.

Gezicht, ogen en oren van het paard

Let goed op de ogen terwijl je het gezicht van je paard schoonmaakt. “Ogen moeten worden gecontroleerd op afscheiding, troebelheid, loensen of ongemak”, zegt Wilson.

“Elke traan uit de ogen moet worden opgemerkt en gecontroleerd”, voegt Lenher eraan toe. “Een kleine hoeveelheid vocht kan te wijten zijn aan een voorbijgaande irritatie of wind, maar overmatig loensen, pijn of gevoeligheid voor licht zijn rode vlaggen die een onmiddellijke oproep aan de dierenarts vereisen. Oogproblemen kunnen het beste snel worden behandeld – een vertraging kan meer geld kosten en mogelijk het zicht van het paard. Terwijl je wacht op veterinaire aandacht, is het belangrijk om het paard te voorzien van een vliegenmasker om de schittering van de zon te verminderen en om te beschermen tegen insecten en wind.

“Als je een abnormale oogpositie of nystagmus (snelle onwillekeurige oogoscillaties) opmerkt), kunnen dit vroege tekenen zijn van een neurologische aandoening”, zegt Wilson. “Ook kan gelokaliseerd zweten rond het oog wijzen op gelokaliseerde zenuwirritatie, het Horner-syndroom.” Ze raadt ook aan om te controleren op abnormale roodheid of gezwellen in de niet-gepigmenteerde huid rond de ogen en op het derde ooglid die een vroeg plaveiselcelcarcinoom kunnen voorspellen.

Oren zijn minder vaak een probleem, maar Wilson raadt aan om de oren regelmatig te controleren op afscheiding, teken, muggen, wratten, sarcoïden of auditieve plaques (huidwratten veroorzaakt door een papillomavirus). “Als je paard normaal gesproken geen problemen heeft met het in toom houden, aanraken, wrijven of borstelen van de oren en plotseling ‘oorschuw’ wordt, is het gepast om hem te laten onderzoeken”, merkt Lenher op.

“Een gebied van het gezicht dat een probleem kan bevatten, bevindt zich rond de keelholte en onder de kaakbotten”, legt Wilson uit. Er zijn meerdere lymfeklieren in deze gebieden, evenals speeksel- en schildklierklieren. Soms kan er een knobbel verschijnen van een uitbarstende of drainerende tand. Neem contact op met de dierenarts als je een abnormale vergroting in het gezicht ziet. Wilson herinnert eigenaren er ook aan om te controleren op teken onder de kaak, evenals bij de wortels van de manen.

Om mee naar huis te nemen

“Regelmatige verzorging helpt je om de normale fysieke kenmerken van je paard in de gaten te houden en waarschuwt je voor eventuele afwijkingen”, benadrukt Lenher. Een verzorgingsroutine bevordert het vermogen om problemen vroeg op te sporen, zodat gezondheidsproblemen geen ernstige noodsituaties worden. “Je dierenarts is een onschatbare bron voor alle vragen over de gezondheid van je paard. Bel als je vragen hebt over iets vreemds dat je tegenkomt’, zegt Lenher. “Daar zijn we voor.”